Janusz Korczak to pedagog, lekarz i przyjaciel dzieci. Warto dbać o pamięć tego wybitnego polskiego Żyda, który skończył życie jako jedna z ofiar Holokaustu.

Janusz Korczak – krótka biografia 

Doktor Janusz Korczak urodził się 22 lipca 1878 lub 1979 roku w Warszawie jako Henryk Goldszmit. Jego rodziną byli zamożni, dobrze zasymilowani w Polsce Żydzi. Ojciec Henryka był adwokatem. Korczak uczył się w szkole, studiował, otrzymał dyplom lekarza, a także prowadził działalność literacką. Szczególną, czystą miłością darzył dzieci i zawsze chętnie niósł im pomoc. W swojej twórczości literackiej krytykował staroświeckie metody wychowawcze, leczył także ubogie dzieci za darmo. W 1912 roku został dyrektorem Domu Sierot, gdzie wciąż działał na rzecz dzieci, między innymi organizując letnie kolonie czy poprzez wydawanie czasopisma dziecięcego. Nawet wybuch wojny nie zmienił w Korczaku chęci niesienie pomocy najmłodszym członkom społeczeństwa.

Działalność w trakcie wojny i tragiczna śmierć

Nawet w czasie okupacji Janusz Korczak starał się szukać finansowego wsparcia dla działalności Domu Sierot. Już w czasie trwania II wojny światowej, w roku 1940, pojechał wraz z dziećmi na letnie kolonie. Dzielnie trwał przy dzieciach osiedlanych w warszawskich gettach. Zajmował się sierocińcami, które znajdowały się w tragicznej sytuacji finansowej i przebywającymi w nich dziećmi, chcąc zapewnić im namiastkę normalności. W 1942 roku wraz z wychowankami został wywieziony do obozu zagłady w Treblince, gdzie poniósł śmierć. 

Olga, foto: barakbro / Pixabay